19 augustus: Oog in oog met een gevangene van Alcatraz

Alcatraz: Een eiland op 2 kilometer van San Francisco dat vanaf 1850 dienst deed als defensief object voor de kust en vanaf 1907 een fort werd waar het leger de baas was. Ook dit ter verdediging voor aanvallen van buitenaf. Pas in 1934 werd het gebruikt als gevangenis waar gedetineerden terecht kwamen die in een andere gevangenis onhandelbaar waren geworden. Dit door geweld en/of gedrag. In 1963 werd de gevangenis officieel gesloten na de spectaculaire ontsnapping van Morris en de gebroeders Langlin. Dit is fantastisch verfilmd in de film "Escape from Alcatraz" met Clint Eastwoord in de hoofdrol. Totaal hebben er 1545 gedetineerden in de 29 jaar gezeten. Na deze info heb je waarschijnlijk nog steeds de vraag: Hoe kun je oog in oog staan met een gevangene? Simpel.... lees maar verder.

Gisteravond neergeploft in het restaurant naast het hotel. Daar heerlijk gehaktbrood en gevulde kip gegeten en om 23.00 de luiken dichtgegooid. Het was door al dat fietsen een vermoeiende, maar mooie dag geweest. Voor morgen hadden wij de shuttlebus gereserveerd om 10:30 uur. Om 12:30 moesten wij bij pier 33 zijn om de boot te pakken naar Alcatraz. Dit gaf ons voldoende tijd.

Vanmorgen rustig opgestaan en rond een uur of 9.45 uur wezen ontbijten. Tip voor morgen: Eerder gaan ontbijten, want wat op is, wordt niet meer bijgevuld. Oftewel...zeer karig ontbijt, maar dat zijn wij nu wel gewend :-). Om 10.30 uur ingestapt in het busje en die zette ons 10 minuten later af bij de metro waar wij voor 9 dollar heen-en-weer konden naar SF. Blijft ideaal.

Aangekomen in SF gekeken welke kant wij op moesten lopen, want wij hadden geen kaart bij ons. Dan blijft het moeilijk om te kijken waar je precies loopt en toch maar rechtdoor gegaan. Na 5 minuten erachter gekomen dat wij toch weer terug moesten lopen naar de Ferry Building. Daar starten de pieren langs de kust. Ferry Building is pier 1, dus nog 32 doorlopen. Volgens de klerk van het hotel was het 15 minuten lopen. Vind ik knap met zijn 150 kilo, want wij deden er toch het dubbele over. Gelukkig waren wij op tijd vertrokken. Halverwege plots een alarm met de mededeling: Outdoor Warning! Wat heeft dit te betekenen? Een aantal mensen bleef staan om te luisteren, maar een motor vond het nodig om vol gas te geven, dus het bericht gemist. Zou het te maken kunnen hebben met een aardbeving o.i.d? Het leek de mensen op straat weinig te boeien en iedereen vervolgde zijn weg. Later uitgezocht via het internet. Wat wij in Nederland de eerste maandag van de maand hebben om 10:00 uur hebben zij elke dinsdag om 12.00 uur. Is dus een oefening voordat het echt misgaat in de stad. De borden met evacuatieroute wegens tsunamigevaar zag je ook volop. Laten wij maar hopen dat die borden er voor niks zijn geplaatst.

Om 12:30 uur konden wij in de rij gaan staan voor de boot die ons in 12 minuten naar het eiland zou brengen. Ze nemen elk half uur 300 mensen mee, maar de boot kan 600 mensen dragen. Het was gelukkig warmer dan gisteren en zelfs de zon brak even door. Om 13:15 uur zetten wij voet aan land.

Tja, zo vaak iets over gehoord en gelezen en dan toch echt op de plek waar het allemaal is gebeurd: Alcatraz. Meteen helemaal naar boven gelopen naar het oude gevangenisgebouw en daar kon je een koptelefoon krijgen met een afstandbediening. Het was in ongeveer in 25 talen beschikbaar en ook in het Nederlands. In zo'n 50 minuten werd je rondgeleid door de stem. Hij liet je alle vertrekken zien en had er een mooi verhaal bij. Soms kon je even op pauze drukken en een foto maken. Heel slim idee!! Het was in de gangen van de gevangenis gewoon stil. Iedereen gebruikte een koptelefoon met een tour in zijn/haar verhaal.

Wij hebben de gaten gezien van de grote ontsnapping, gehoord over de opstand in 1946 waar 8 agenten de dood vonden, geleerd dat Al Capone helemaal niet de beruchtste crimineel was, maar Robert Stroud. Hij kon zo de mensen manipuleren dat op een goede dag de inboedel van Alcatraz in brand stond en hij "vrijuit" ging. Zelfs op Alcatraz was hij onhandelbaar en hebben hem 11 van de 17 jaar een megagrote cel gegeven op de ziekenafdeling en heeft 11 jaar geen buitenlucht gezien of een andere gevangene. De cellen in Alcatraz waren 1,5 meter breed en 3 meter lang! In die ruimte stond een bed, stoel, klaptafel en toilet. Ongelooflijk. De tour vloog voorbij en in een aparte ruimte het verhaal gehoord van die Robert Stroud.

Weer de weg naar beneden genomen en in de winkel waar je allerlei prullaria kon kopen over Alcatraz, zat een man. Een oude man van 80 jaar en wat bleek? Hij was Wiliam Baker, gevangene met nummer 1259. Hij heeft 3 jaar op Alcatraz gezeten en van zijn hele leven 50 jaar tralies gezien. Hij werd steeds betrapt op het witwassen van geld en is 3 keer ontsnapt uit andere gevangenissen. Toen hebben zij hem naar Alcatraz gestuurd. Toen Alcatraz sloot, werd hij overgeplaatst en ook daar ontsnapte hij en werd later weer gevonden. In 2011 kwam hij vervroegd op borgtocht vrij. Zijn verhaal heeft hij opgeschreven in een boek en die kon je voor 19 dollar kopen. Natuurlijk hoorde daar ook een foto bij. Heel raar gevoel, want hij was onwijs aardig. Een soort van lieve opa, maar was zeker vroeger geen lieverdje. Nu zet hij af en toe handtekeningen in zijn boek op Alcatraz.

Vol van deze ontmoeting weer naar de boot gegaan en aangekomen op het vaste land een fietstaxi genomen naar Ferry Building. Vanaf daar was het maar 3 minuten lopen naar het station. De fietstaxichauffeur was een leuke gast, kende Nederland goed en komt elk jaar in Europa om reizen te organiseren. In de zomer doet hij dit werk in SF.

Dan vliegt zo'n dag toch weer voorbij en om 17:00 uur aangekomen bij het hotel. Even uitpuffen en op naar de golfbaan, want ik moet Loes toch wel even laten zien dat ik niet voor niets zo vaak ga golfen :-). Voor 6 dollar 40 ballen en clubs te leen. Het is je eigen materiaal niet, maar de ballen vlogen toch aardig door de lucht. Gelukkig, ik kan het nog. Nog even een mooi golfpetje gekocht en lekker gegeten in het restaurant naast het hotel.

Morgenochtend alles inpakken en via de kustweg naar Monterey. Toeristisch stadje langs de Grote Oceaan. Is maar 3 uurtjes rijden, dus dat valt wel mee...

Aaarrggh, wat gaat de tijd snel. Nog maar 5 dagen en dan moeten wij alweer naar huis...